woensdag 26 september 2007

De beleving van mijn samenleving

samenleving

Gezamenlijk iets ervaren, daar gaat het om. Samen rouwen om Andre Hazes, samen feesten op het WK.

Samen met mensen die je niet kent, die je nooit eerder hebt gezien en die je nadien weer verlaat om elkaar nooit meer terug te zien. Vreemd eigenlijk.

Natuurlijk ben ik ook een van die mensen, en ga ik lekker op in de massale emotie. Die we later weer net zo hard analyseren en afkraken. Vanmorgen nog zat ik in die situatie. De trein was weer eens te laat, opeens kan iedereen praten met elkaar. Gezamenlijke ergernis verbind.

Een verbintenis die wordt gecreƫerd door angst, de angst om je emotie te laten zien. De angst om je zwak op te stellen. Wanneer dan overduidelijk is dat iedereen zich zo voelt, dan hebben we praatjes. Als we dit allemaal zouden erkennen, hebben we een gezamenlijke angst. Als we dit allemaal zouden erkennen, zou iedereen zich altijd met elkaar verbonden voelen en zou de samenleving er een stuk gezelliger uitzien.

dinsdag 11 september 2007

Samenvatting hoofdstuk 9 'pop up'

"Maar is het allemaal echt waar?"

Zoals ook in het verhaal “Het volkslied, een verhaalvoor kinderen” van Christine Vetter blijkt, zijn de meeste verhalen berust op een verzinsel of verdraaiing van de werkelijkheid. De leugen regeert. Wanneer genoeg mensen het voor waar aannemen, wordt het ook zo beschouwd.

Helaas gebeurt het maar al te vaak dat deze “aanpassingen” bewust worden toegepast, kijk hiervoor bijvoorbeeld naar de journalistiek. De drang om een pakkend en intrigerend stuk te schrijven overheerst het belang de volledige waarheid te communiceren. Door deze aangepaste kijk op de wereld en haar nieuws, staan journalisten niet altijd in een goed daglicht. Vaak wekt een perfect stuk tekst wantrouwen op bij de lezer, want is dit allemaal wel waar? Moet de werkelijkheid soms niet een handje worden geholpen?

“Het is waar, en niettemin verzonnen”

De mediaconsument wil graag hapklare brokken vermaak hebben, terwijl ze er dondersgoed van is doordrongen dat niets is wat het lijkt.

De gretige journalist -op zoek naar een verhaal- wordt ook niet altijd even netjes behandeld door derden die, zo blijkt vaak achteraf, de waarheid naar eigen hand willen zetten. Graag noemen we het politieke orgaan even specifiek bij dit onderwerp. Dit fenomeen bestaat al een tijdje, kijk bijvoorbeeld naar het Duitse weekblad Stern dat in 1983 voor enkele miljoenen het dagboek van Adolf Hitler kocht van een verzamelaar die, naar later bleek, een kunstvervalser was. Helaas won het verlangen naar een succesverhaal het van de waarheid en besloot deze journalist het dagboek voor waar uit te brengen.

De komst van het internet geeft men meer en meer de ruimte om hun waarheden te vertellen. De relatie tussen Bill Clinton en diens affaire met Monica Lewinski, kwam op 18 januari 1998 online te staan op de website van Matt Drudge. Nu kennen we allen inmiddels het verhaal rond deze affaire. Waar dus? Nou nee, niet helemaal. Slechts een derde van deze informatie was waarheid. Achteraf wordt deze soort informatie meestal genuanceerd, in perspectief geplaatst of verwezen naar het rijk van urban legends.

Al met al heeft de media haarzelf en hoop schade berokkend. Meer dan ze nu doen, kunnen media het web gaan gebruiken om het geschonden imago met vergaande doorzichtigheid op te poetsen.

Metafoor lezen

Lezen is als schrijven, maar dan zonder pen.

woensdag 5 september 2007

Eerste indruk PopUp (ISBN 978 90 450 1279 7)

De schrijvers van het boek zijn 38 en 48 jaar en dus hebben ze de opkomst van nieuwe media ruimschoots meegemaakt. In eerste instantie lijkt het boek een druk bijeengeraapt zooitje te zijn. Door de drukke voorkant en felle kleurkeuze is het toch aantrekkelijk.

Wanneer ik het boek verder bekijk, denk ik in eerste instantie aan een leesboek. Lange teksten en geen illustraties of modellen. Bij nader kijken blijkt het toch ook een studieboek te zijn. Een goed en duidelijk register bieden mij de mogelijkheid om snel de informatie te zoeken die ik zoek, een belangrijk iets voor een studieboek.

Ik ga beginnen met lezen.. ik laat het nog wel weten!

Mijn leesgeschiedenis

Sesamstraat.. daar leerde je toch de eerste letters!?
Nou, ik zou het niet meer precies weten maar ik weet nog wel dat groep 3 alles versnelde. De eerste woorden, zinnen en verhalen schreef ik daar.
Al snel heb ik schrijven ontwikkeld en omdat mijn ouders veel lazen, deed ik dat ook.

Toen was het nog leuk.

Je ontwikkeld je verder en zo rond groep 6 ben je zover dat je stof kan gaan leren en teksten goed begrijpt.
Op de havo wordt het vervelend, want dan moet het.. hoe meer er gepushed wordt, hoe vervelender ik het vindt.
Ik was een lezer, maar door het moeten gaat het leuke er wel vanaf.

Het zou toch ook ontspanning moeten zijn.. ?!

Mn rst brcht

H llml!
Bj dz mjn rst brcht.
Stds mr g k dnkn n wt ht xct dl vn ht vk ntrctv tkst s!
Ht vrschl tssn d n nw md, d btsngn n lls wt r bj tkstn schrjvn kmt kjkn.
FRSTRT!! Wnt ht klkkls vrnmn vn lstchnkn vr d md n kprn nr nw, dt wrkt ds nt.
Hls drngt dt lln nt hlml dr n s n btttlnd wrkgrp ht rsltt.
Glkkg bljkt dt nt lln k dt vndt. D rst vn d pldng hd k nt vl zn hn klsnblg n t mldn bj ht dcntnblg.

Tt zvr ht gzr vr vndg.